गाजा र बंगलादेशका अपसगुन !

मध्यपूर्वको युद्धग्रस्त गाजामा तत्कालै शान्ति सम्झौता भयो र पुनर्निर्माणको अभियान पनि अविलम्ब थालियो भने पनि त्यसलाई एक वर्षअघिको स्थान र स्थितिमा पु¥याउन ३५० वर्ष लाग्ने ठोकुवा गरेका छन्– संयुक्त राष्ट्रसंघका विज्ञहरूले । अमेरिकी समाचार एजेन्सी– एपीको समाचार विश्लेषणअनुसार जुन परिणाममा गाजाको क्षति भएको छ, त्यसको पुनर्निर्माणका लागि धन र प्रविधिको अनुपात पनि त्यहीअनुसार उपलब्ध लगाउँदा त्यत्ति समय लाग्ने अनुमान विशेषज्ञहरूले लगाएका हुन् ।
सन् २०२३ को अक्टोवर ७ का दिन हमासका लडाकुले अप्रत्याशित रूपमा इजरायलमाथि आक्रमण गरेर १२ सय इजरायली नागरिकको निर्मम हत्या र २ सयभन्दा बढीको अपहरण गरेका थिए । त्यसपछि इजरायलले प्रत्याक्रमणको जुन शृंंखला चलाएको छ, त्यसलाई दोस्रो विश्वयुद्धभन्दा पनि घातक मानिएको छ । त्यसबाट अहिलेसम्म ४२ हजार प्यालेस्टाइनको हत्या भइसकेको छ । घाइते र अंगभंग भएकाको संख्या गनिसाध्य छैन । हमासका लडाकु लुक्ने गरेको बंकरलाई नष्ट पार्ने नाममा भएका आक्रमणबाट सहरका कुनै भवन गतिला बचेका छैनन् । स्कुल, कलेज तथा अस्पतालसमेत ध्वस्त भएका छन् ।
आधुनिक युग र त्यसले उत्पादन गरेको हतियारसँगको युद्ध, कति विनाशकारी र आततायी हुन सक्दो रहेको छ, इजरायलले गाजाका लडाकुहरूका ठेगाना तथा हतियार भण्डारण गर्ने (बंकर) खोज्दै नष्ट पार्नमा प्रयोग गरेका विस्फोटक हतियारले मच्चाएको विनाश लीलाले प्रष्ट पारेको छ । राष्ट्रसंघका विज्ञहरूको दाबी छ, यदि शान्ति सम्झौतापछि हमासले पहिलेकै वार्षिक उत्पादन वृद्धिदर कायम गर्न सफल भयो भने पनि बढ्दो जनसंख्याको आवश्यकता पूरा गर्न उसलाई ३५० वर्ष लाग्ने ठोकुवा गरेका छन् ।

आधुनिक हतियार र जसरी पनि राजनीतिक सत्ता आर्जन गर्ने मनोकांक्षाले मानिसलाई जुन दिशामा आकर्षित गरिरहेछ, त्यसले आदर्श र विचारको ह्रास मात्र उजागर गरेको छैन, मानव जातिलाई नै अकल्पनीय विनाशतिर अघि बढाइरहेको छ ।

उता बंगलादेशको राजधानी ढाकामा आन्दोलनको दबाबका बहानामा प्रजातान्त्रिक संविधान च्यातेर अफगानिस्थानको जस्तै कट्टर मुस्लिम धर्मका मूल्य र मान्यतामा आधारित संविधान निर्माणका लागि वातावरण निर्माणमा त्यो आन्दोलनका नेताहरू जुट्न थालेका छन् । उनीहरूले मध्य रातमा उपराष्ट्रपतिलाई बलात् राजीनामा गराउन उग्रवादी तत्वलाई विद्यार्थीका नाममा अघि सारेर त्यही जुलुस लिएर राष्ट्रपति भवन पुगेको घटनाले पुष्टि गर्छ । सुरक्षा अधिकारीले राष्ट्रपति भवनलाई ब्यारिकेट नगरेको भए या त रक्तपातको अकल्पनीय नाटक मञ्चन हुने थियो अथवा सेनाका हातमा सत्ता जाने थियो ।
देशको संविधान, अन्तरिम सरकार, सर्वोच्च अदालत, सेना, प्रहरी मात्र होइन, पुराना दलका अस्तित्व र प्रभावलाई समेत ह्याकुल्लाले मिचेर विद्यार्थी शक्तिका नामको अराजक तत्वले दोस्रो चरणको जुन ताण्डव थालेको छ, त्यसको गन्तव्य त्यही हुनेमा शंका नगरे हुन्छ । नयाँ अन्तरिम सरकारलाई पनि वाइपास गरेर आन्दोलनकारी नेताहरू विद्यार्थीका नाममा अस्थिरतालाई निरन्तरता दिंदै भिडकै आडमा राजनीतिक परिवर्तनका विधि र प्रक्रियालाई पनि ध्वस्त पार्न थालिएको छ्, त्यसको गोलपोस्ट सेनाको ब्यारेक हुन पुग्यो भने आश्चर्य नमाने हुन्छ । निर्वाचनका माध्यमबाट राजनीतिक समस्याको समाधान खोज्न छाडेर परिवर्तनका नाममा भिडतन्त्रलाई फुक्का छाड्ने जुन अभ्यास हुन थालेको छ, त्यसले पनि बंगलादेश त्यही दिशामा अघि बढेको देखिन्छ । प्रजातान्त्रिक शासन व्यवस्थाको प्रक्रिया जब भंग हुन्छ, तब उत्पन्न हुने अराजकता रोक्न ब्यारेकबाट सेना सडकमा निक्लनै पर्ने हुन्छ । बंगलादेश र पाकिस्तान त्यसमा अभ्यस्त पनि छन् । त्यही अनुभवको प्रयोग, ढाकामा पनि हुन थालेको प्रष्ट देख्न थालिएको छ ।